Domestic workers
In Indonesië hebben meer dan een miljoen huishoudens een hulp in huis. Een pembantu rumah tangga (PRT), een domestic worker. Deze arbeidskrachten, 2.6 miljoen in totaal en voor het merendeel vrouw, wonen bij werkgevers in huis. Ze slapen in aparte kamertjes en doen al het werk in huis. Vloeren dweilen, kleren wassen, eten koken, strijken, vouwen, poetsen, op de kinderen letten en met ze spelen als de baas van huis is. Rijkere huishoudens hebben soms wel 4, of 5 PRT’s in huis. Eén voor de tuin, één die de kinderen ophaalt van school, één voor de keuken en de boodschappen, één als chauffeur, etc. etc.
De rol die PRT’s spelen in de Indonesische economie is van onschatbare waarde. Ze houden de (groot)stedelijke huishoudens op orde. Waardoor hun bazen, veelal gehuwde stellen, door kunnen met werken. Hoe afhankelijk de upper class is van hun pembantu blijkt ieder jaar aan het eind van de Ramadhan. Die periode is er geen kamer te krijgen in de goede hotels van Jakarta. Alles zit vol met rijke Jakartaanse families die niet voor zichzelf kunnen zorgen. Onderwijl bezoeken PRT’s massaal hun familie in kleine dorpjes ver weg van de stad.
Een pembantu verdient ongeveer 50 euro per maand, waarvoor ze 6 dagen per week 10 uur per dag werkt. En dan heb je het goed getroffen. Door de totale afwezigheid van wet- en regelgeving in Indonesië aangaande PRT’s genieten ze geen enkele bescherming. 7 dagen per week werken, salarissen van 20 euro per maand, werkdagen van 12, of zelfs 14 uur, onbeschofte behandeling, onverzekert werken, ontslag bij ziekte: het komt allemaal voor. Erger nog is de sociale status die ze genieten. Ze zijn het stof van de samenleving. Inwisselbaar, alom aanwezig en stom.
